สถาพร ศรีสัจจังมีหลักฐานทางประวัติศาสตร์ไม่น้อยที่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ชนชั้นปกครอง(โดยเฉพาะพระมหากษัตริย์ผู้ทรงอํานาจสูงสุด)ใน “ระบบศักดินาไทย” นั้นมีความ “ตื่นตัว” ต่อความเปลี่ยนแปลงของโลกยุคมีการ “ปฏิวัติอุตสาหกรรม” ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 7-18